Helaas heb ik niet de Ronde van Deil kunnen lopen. Tijdens de vakantie in Frankrijk heb ik om de dag getraind, met fantastische routes door het bergachtige vulkaangebied in de Auvergne. Zelfs een cross-country route (je volgt een willekeurig pad door het bos en ziet wel waar je uit komt) en een erg prettige route naar St. Nectaire in het dal en vervolgens weer terug er uit. Die stevige klim uit het dal ging de hele vakantie goed, tot de één na laatste dag. 15 meter voor het eind voelde ik een zachte ‘pang’ in mijn kuit, precies op de plek in mijn kuit waar ik in 2007 een zweepslag had opgelopen (door kruiwagens vol stenen de dijk op en de container in te rollen tijdens de verbouwing). Daar heb ik destijds meerdere pijnlijke weken moeten doorstaan, en daar had ik nu geen zin in.
Ik durfde gewoon niet meer te lopen. Dus twee weken rust genomen en op advies van vrienden naar de fysio gegaan. Maaike leek zo’n aardig blond meisje, totdat ze haar duimen krachtig in mijn kuit zette… Om de doorbloeding te “stimuleren”… Pijnlijk, maar het hielp wel. Daarna op haar advies weer rustig beginnen met opbouwen, elke dag 5 minuten verder lopen. En nieuwe schoenen gekocht, wat een verschil. Na twee weken nog een keer langs (weer de doorbloeding stimuleren) en toen was alles eigenlijk weer goed.
Nu loop ik inmiddels weer 45-60 minuten maar blijf erg alert op wat mijn kuit doet. Het zal toch altijd een zwakke plek blijven, helaas. De Ronde van Deil was overigens wegens het weeralarm van de KNMI afgelast.